จุดหมายปลายทางยามบ่ายของเราวันนี้ เป็นตำบลเล็กๆริมมหาสมุทรอินเดีย ชื่อว่า “มามัลลปุรัม” (Mamallapuram) นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกรู้จักตำบลนี้ดี เพราะเป็นที่ตั้งของ “มรดกโลก” ที่สำคัญของอินเดียครับ อุบไว้ก่อนละกันว่าคืออะไร….ตุ๊กตุ๊กของเราใช้เวลาประมาณชั่วโมงนึง กับระยะทาง 50 กว่ากิโล ถนนลาดยางดีใช้ได้ทีเดียว ยิ่งตอนใกล้จะถึงมามัลลปุรัม ก็จะเป็นถนนเลียบชายทะเลยาวไกล มีต้นตาลเป็นระยะๆ แดดแรงๆอย่างนี้ ฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้มสวยสุดๆ แต่ร้อนว่ะ….และแล้วก็มาถึงซะที เขตชุมชนของมามัลลปุรัม เห็นแล้วนึกถึงสมุยบ้านเราเลยครับ เพราะแบ็คแพ็คเกอร์เดินกันให้พรึด ตามซอยต่างๆก็อุดมด้วยเกสต์เฮาส์มากมาย ร้านของที่ระลึกก็เยอะแยะ แต่ที่นี่ดีกว่าสมุยตรงที่ไม่มีบาร์เบียร์ครับ (ชาวทมิฬยังคงเป็นพวกเคร่งศาสนาฮินดูอยู่) ตุ๊กตุ๊กพาเรามาส่งไว้ที่เกสต์เฮาส์แห่งหนึ่ง จำได้ว่าชื่อ “ลักษมี” อยู่ไม่ไกลจากชายหาดมากนัก เราเข้าไปดูห้องขนาดกะทัดรัดพออยู่สบายไม่คิดมาก ก็ตกลงอยู่ที่นี่ เก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้วก็ออกไปดูทะเลกันดีกว่า…

จากตรงปราสาทหินริมทะเล เราก็เดินทะลุมายังหาดอีกด้านนึง โอ้โหเฮะ…ผู้คนชาวบ้านเยอะมาก เล่นน้ำทะเลกันทั้งส่าหรีเลย วันนี้เหมือนมีงานอ่ะครับ เห็นออกร้านขายของกินของใช้หลายอย่าง ชิงช้าสวรรค์ก็มีนะ ม้าหมุนก็มีแต่ใช้แรงคนหมุน??? เดินไปเดินมาเบียดแขกจนเริ่มเหนื่อย ก็เลยแวะชิมน้ำอ้อยคั้นสดๆแบบอินเดีย มีบีบมะนาวแถมให้ด้วย รสชาติเป็นเลิศ (แอบเอาสูตรมาทำที่เมืองไทยมั้งดีกว่า…) เราเดินย้อนจากงานเข้ามาในย่านชุมชน ผู้คนเดินขวักไขว่ นักท่องเที่ยวต่างชาติก็เยอะ จนกระทั่งมาถึงเนินเขาซึ่งอยู่ตรงกลางเมืองพอดี….

เนินเขากลางตำบลมามัลลปุรัม เป็นจุดท่องเที่ยวที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งของที่นี่ครับ เพราะจะมีการแกะสลักเป็นถ้ำและปราสาทหินโบราณตามจุดต่างๆทั่วไปหมด สามารถเดินชมได้เรื่อยๆตั้งข้างล่างจนถึงยอดเนิน คล้ายเป็นอุทยานประวัติศาสตร์ทำนองนั้นน่ะครับ แสงแดดอ่อนๆยามบ่าย ทำให้เนินเขาลูกนี้ดูสวยดีไม่น้อย จุดแรกที่แวะดูคือ “คเณศรถะ” เป็นปราสาทหินที่แกะสลักจากหินเพียงก้อนเดียว ถวายแด่พระพิฆเนศร์ หลังนี้เล็กกะทัดรัดแต่สวยดีครับ…

ถัดขึ้นมาตรงทางขึ้นบนเนิน จะพบกับ “ถ้ำวราหะ” เป็นถ้ำที่คนโบราณแกะสลักขึ้นเมื่อ 1,000 กว่าปีก่อน ข้างในตกแต่งเหมืองห้อง มีภาพแกะสลัก “วราหาวตาร” (พระนารายณ์กลายเป็นหมูป่า เพื่อช่วยแม่พระธรณี) จนเป็นที่มาของชื่อถ้ำ แกะฝีมือดีครับ..

ที่ผนังถ้ำอีกข้างนึงเป็นรูปพระนารายณ์เต้นบัลเล่ต์…เอ๊ย…ก้าวข้ามปฐพี แหม้…ก็ทรงเตะขาซะสูงจนนึกว่ายิมนาสติกลีลาใหม่นิครับ อิอิอิ

ระหว่างทางไปยังอีกเนินนึง ก็เจอถ้ำที่ช่างโบราณยังแกะไม่เสร็จ ถ้าดูใกล้ๆจะเห็นรอยสิ่วที่ตอกลงบนเนื้อหินเลยครับ เห็นถึงความวิริยะอุตสาหะของชาวอินเดียสมัยก่อนจริงๆครับ….

เลยจากประภาคารนี้ไป ก็จะถึงจุดสูงสุดของเนินซึ่งจะเป็นหินก้อนใหญ่ บนยอดนั้นมีปราสาทหินโบราณหลังย่อม ชื่อว่า “โอลักกัณเนศวร” ตอนที่ไปถึงเป็นเวลาเย็นแล้ว แสงแดดสีทองส่องจับเทวาลัยน้อยหลังนี้จนเหลืองอร่าม ว้าว…จิ๋วแต่แจ๋วครับ ไม่ใหญ่โตหรูหราแต่สง่าสุดๆ ว่าแล้วก็ต้องปีนขึ้นไปดูซะหน่อยครับ

นี่แค่วันแรกเท่านั้นนะคะ ทุกอย่างยังเบาะๆ ทั้งภาพและคำบรรยาย...คุณหนุ่มเมืองกรุงเขียนไว้เป็นตอนๆ ทั้งหมด 9 ตอนด้วยกันค่ะ ซึ่งจะยิ่งเข้มข้น อ่านสนุกมากขึ้นทุกตอน น่าเสียดายที่ไม่สามารถเขียนทั้ง 11 วันของเขาลงมาได้หมด แต่แค่นี้ก็ได้ประโยชน์มากมายแล้วล่ะค่ะ แล้วจะทยอยเอามาให้อ่านกันนะคะ

ขอขอบคุณ เว็บไซต์ pantip.com และคุณหนุ่มเมืองกรุงมากๆค่ะ