ในแง่อุดมคติ อินเดียจะยกย่องคุณธรรมในเชิงอุดมคติสูงมาก
แม้จะปฏิบัติได้ยาก แต่เป็นการยกระดับจิดใจไปสู่ที่สูง
ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดก็เช่น ชีวิตที่เป็นอุดมคติของมหาตมะคานธี ซึ่งหาไม่พบในคนชาติอื่น
ในวรรณกรรมเด่น ๆ เช่น ชาดกของพุทธศาสนา ก็จะมีวรรณกรรมเชิงอุดมคติ
เช่น การบำเพ็ญบารมีของพระเจ้าสิบชาติ, ในเรื่องมหาภารตยุทธ์
พระนางคันธารีมเหสีท้าวธฤตราษฎร์ เมื่อพระสวามีพระเนตรบอด พระนางก็ใช้ผ้าผูกตาตนเอง
ตลอดชีวิต เพื่อแสดงความภักดีว่าไม่ใช้ชีวิตที่สุขสบายกว่า

       สำหรับเรื่องการจัดการและการปกครอง อินเดียอาจจะไม่เป็นเจ้าทฤษฎีอย่างจีนแต่ไม่ใช่ไม่มี
เช่น ประมวลกฎหมายพรมนูธรรมศาสตร์ หรือในด้านระบอบการปกครอง
อินเดียก็มีแบบแผนที่มีอิทธิพลต่อประเทศในแถบเอเชียอาคเนย์
ที่เด่นชัดมากก็คือ คัมภีร์อรรถศาสตร์ของเกาฏิลยะ ซึ่งเป็นปุโรหิต (ที่ปรึกษา)
ของพระเจ้าจันทรคุปต์ (ปู่ของพระเจ้าอโศก) เป็นหลักการสำคัญที่ทำให้
พระเจ้าจันทรคุปต์รวมอินเดียเป็นจักรวรรดิโมริยะได้ก่อนจิ๋ซีฮ่องเต้รวมจักรวรรดิจีน 100 ปี
สำหรับคนไทยเรา หลักธรรมและแนวคิดของพุทธศาสนาในเรื่อง “อนัตตา”
คือเรื่องการไม่ยึดติด ทำจิตให้ว่าง จัดการไปตามเหตุปัจจัย จะทำให้งานได้ผล
และไม่สร้างทุกข์ทั้งต่อตนเอง, ผู้อื่นและธรรมชาติเป็นหลักการสำคัญ
แต้คนไทยก็ไม่ค่อยนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน
      แม้พุทธศาสนาจะมีของดีอยู่มาก ก็ถูกละเลยไปอย่างน่าเสียดาย
ในส่วนของพุทธศาสนาคงศึกษาได้จากหนังสืออื่น ซึ่งมีอยู่มากมายในประเทศไทย
ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงโดยละเอียดในที่นี้

        ที่กล่าวมาทั้งหมด คือที่มาที่ไปของความคิดและวิถีชีวิตของ “ชาวตะวันออก”
ซึ่งเราต้องประสบพบเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
น่าเสียดายที่มีพวกเราจำนวนไม่น้อยที่สำเร็จการศึกษาจาก “ตะวันตก”
และคิดว่า “ตะวันตก” คือคำตอบเดียวของการบริหารที่ถูกต้อง และละเลยที่จะเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ
ของ “ตะวันออก” จนกระทั่งตระหนักว่ามันไม่วิเศษเท่าที่ควร

       นั่นเพราะเราเองก็คือคน “ตะวันออก”
ลูกค้าและพนักงานเกือบทั้งหมด ก็คือ “ชาวตะวันออก”
การเข้าใจความเป็นตะวันออกอย่างลึกซึ้ง
เสริมสร้างให้เรามีความเป็น “CEO แห่งโลกตะวันออก” ที่แท้จริง
ทั้งยังทำให้เรามีรากฐานที่มั่นคงในภูมิภาคนี้
และมีศักยภาพที่จะแข่งขันกับ “ตะวันตก”
สมดังคำกล่าวที่ว่า “ยืนหยัดในเอเชีย, มองไกลสู่สากล”…………

 http://www.stou.ac.th/STOUonline/Master/CEO/index1.htm