สำหรับผู้ขาย 

การวางจำหน่ายหนังอินเดียยังค่อนข้างจำกัด    บางร้านก็พอมี  บางร้านก็ไม่มีจำหน่าย  หรือมีแต่ยังน้อย(เมื่อเทียบกับหนังฝรั่ง จีน ญี่ปุ่น เกาหลี )     ยิ่งถามหาหนังอินเดียบางเรื่อง  คนขายส่วนใหญ่ก็ยิ่งไม่รู้

แต่บางร้านก็ค่อยยังชั่ว  จัดไว้เป็นโซน ๆ หนังแต่ละชาติ  แต่ละประเภท  ซึ่งร้านประเภทนี้ยังมีไม่มากนัก (  ที่เห็นเช่นบางร้านในย่านคลองถม  )

แฟนหนังอินเดียขาประจำก็ยังพอรู้แหล่งรู้ที่  แต่ถ้าเป็นขาจร  หรือรายใหม่แล้ว  โอกาสจะหาหนังอินเดียค่อนข้างยาก

ระบบการจัดจำหน่าย วีซีดี  ผู้จัดจำหน่าย ผู้ได้รับสิทธิ์  เมื่อผลิตออกมาแล้วจะกระจายสินค้าออกไปตามระบบการตลาด   มียี่ปั้ว  ซาปั้ว  ซี่ปั๊ว ฯลฯ

หนังดัง ๆ เป็นที่ต้องการของตลาดจะมีอำนาจต่อรองมาก  ทั้งด้านราคาขายส่ง  เทอมการชำระเงินหรือเครดิต  หนังพ่วง (  หนังที่บังคับซื้อพร้อมกับหนังดัง )

หนังที่ตลาดต้องการส่วนใหญ่เป็น”หนังโรง” ที่เคยฉายโรงหนังโรงใหญ่  มีโฆษณาทางหนังสือพิมพ์ ทีวี  สื่อต่าง ๆ เช่นบิลบอร์ด   ยิ่งเป็นหนังทำเงิน หรือหนังที่ได้รับความนิยมในการเข้าฉายโรงหนัง  เมื่อนำมาทำหนังแผ่น  หนังเหล่านี้จะมี”จุดขาย”ที่เข้มแข็ง  ผู้จัดจำหน่ายก็มีพาวเวอร์ (จนบางราย “เว่อ” ไปเลย ) 

ตลาดหนังแผ่นมีศูนย์กลางอยู่ที่ย่านคลองถม และ สะพานเหล็ก   วันดีเดย์ออกวางจำหน่ายจะจัดเป็นล๊อค  แบ่งเป็นเขต เป็นโซน  มีทั้งตลาดขาย  และ ให้เช่า

กลยุทธการตลาดมีกี่เล่มเกวี่ยน  มีกี่กระบวนท่า  ต่างก็”งัด”มาใช้กันจ้าละหวั่น  เซลวิ่งกันตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อต  เนื่องจากเม็ดเงินในตลาดมหาศาล 

กลับมาดูตลาดหนังแผ่นอินเดียในไทย( เฉพาะที่พากย์ไทย)    ในเมื่อหนังอินเดียในไทย  แทบไม่ได้ฉายตามโรง ( จะมีบางเรื่องที่นำเข้ามาฉายเพียงรอบ สองรอบ)  โฆษณาทางหน้าหนังสือพิมพ์จึงไม่มี  ทางทีวีหรือสื่ออื่นก็ไม่มี

เมื่อมีการนำหนังอินเดียมาทำเป็นหนังแผ่น พากย์ไทย  ไม่ค่อยมีการโฆษณาประชาสัมพันธ์   หรือถ้ามีก็นิดหน่อย หรือเล็ก ๆ ( แทบต้องเอาแว่นขยายส่องดู )

อาจเพราะว่างบประมาณการโฆษณาจำกัด  หรือยังไม่พร้อมที่จะ”ทุ่มเพื่อสร้างตลาด”  หรืออาจเนื่องจากนโยบาย  “ การตลาดซึมลึกแบบน้ำซึมบ่อทราย ”  ที่ค่อย ๆ  ขาย  ไม่ต้องทุ่มอะไรมาก  เพราะมีฐานลูกค้าเดิมอยู่แล้ว

บางรายอาจเห็นว่า “ไม่น่าเสี่ยง” ที่จะโปรโมท  เพราะจุดคุ้มทุนสูง

ต้นทุนการผลิตหนัง มีตั้งแต่ค่าลิขสิทธ์   ค่าทำบท ค่าพากย์  ค่ามาสเตอรริ่ง

เฉพาะค่าปั๊มแผ่นวีซีดี  หนังอินเดียมาตรฐาน  อย่างต่ำต้อง  3  แผ่นต่อเรื่อง ซึ่งสิ้นเปลืองกว่าหนังทั่วไปที่เฉลี่ยเป็น วีซีดี 2 แผ่น

หนังแผ่นอินเดีย เมื่อรวมกับค่าแพ๊ค ค่ากล่อง  ค่าปก  ก็ย่อมสูงไปด้วย   แต่หนังแผ่นอินเดียวีซีดี  ราคาขายปลีกเฉลี่ยก็ไม่สูง    ประมาณเจ็ดสิบ แปดสิบบาท  จนถึงถึงร้อยเศษ ๆ ลูกค้าทั่วไปพอมีกำลังซื้อได้

ปัจจุบันหากจะประมวลจากปัจจัยส่งเสริมคือการพัฒนาคุณภาพของหนังอินเดียดีขึ้น  การค้าระหว่างไทยกับอินเดียขยายตัวขึ้น  อินเดียเองก็ปรับทิศทางการลงทุนการตลาดระดับนานาชาติ  อนาคตการตลาดหนังอินเดียในระดับนานาชาติจึงมีโอกาสก้าวหน้าไปมาก  โดยมีฐานผู้ชมจากชาวอินเดียเป็นพื้น  ต่อยอดด้วยผู้ชอบความเป็นตะวันออก  และกลิ่นอายแห่งอารยะธรรมภารตะ 

กอปรกับ “จุดขาย “ หนังอินเดียที่มีดาราระดับ”แม่เหล็ก” อาทิ ซาฮ์ รุข ข่าน    อมิตาป  บาจาห์น  อิสวารายา  ไร    ปรีตี้ วินต้า  จอห์น อับบราฮัม ฯลฯ เป็นตัวชูโรง  มีการถ่ายทำในต่างประเทศ  ร่วมทุนกับต่างชาติ  หรือแม้กระทั่งนำนักร้องจากต่างชาติเข้าไปร้องเพลงประกอบภาพยนตร์ ( DHOOM ) 

ที่น่าจับตาคือ “ระบบโทรทัศน์ผ่านดาวเทียม “ มีช่องหนังอินเดีย  มิวสิควีดีโออินเดีย  แพร่ภาพกว้างไกลไปทั่วโลก   ย่อมส่งผลให้การตลาดหนังอินเดียขยายไปทั่วโลก

           สำหรับรอบ ๆ เมืองไทยเรา ในมาเลย์เซีย  สิงคโปร์ นั้น  หนังอินเดียได้รับความนิยมไม่น้อยหน้าใคร   ยิ่งดีวีดีหนังอินเดียบางเรื่องนอกจากมีซับภาษาอังกฤษแล้วยังมีภาษามาเลย์อีกด้วย   

สำหรับในไทยก็ดูทีท่าว่าน่าจะไปได้แต่ทั้งนี้ต้องมีการนำเสนอข้อมุลข่าวสารอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ      ผู้ค้า ผู้ผลิต  ครีเอทีฟ  ก้อปปี้ไรเต้อร์และสื่อมวลชนต้อง”ทำการบ้าน”  มากขึ้น  

ที่จริงข้อมูลหนังบอลลีวู๊ดทางอินเตอร์เน็ตนั้นก็มีท่วมท้น  อัพเดทกันตลอด  หรือแมกกาซีนหนังอินเดีย( อาทิฟิล์มแฟร์  )  ก็มาตรฐานสูง  

ดังนั้นการโปรโมทหนังอินเดียคงไม่เป็นเรื่องเหนือบ่ากว่าแรงที่จะทำได้   ( แต่ขอร้องเถอะ...อย่าโปรโมท แบบเฉิ่ม ๆ เช่นว่า  นำโดย...บ...บ...บ....ชื่อฝรั่ง  ดังในไทย  แต่นามสกุลย้ายไปอยู่บอมเบย์  ควรหาอะไรที่ใช้”กี๋น”มากกว่านี้หน่อย   ได้โปรดเถอะ......)

ชื่อหนังก็ตั้งให้เข้าท่าเข้าทางหน่อย  ประเภทอ่านชื่อหนังแล้วอยากวิ่งเอาหัวกระแทกฝาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เช่น  โรตี...วิ่งสู้ฟัด น่ะ ขอบิณฑบาตเถอะ   ดีไมดีเขานึกว่า หนังสองเรื่องควบ  หนังอินเดียเรื่อง  หนังจีนเรื่อง  เฮ้อ......  และควรใส่ชื่อเดิมเอาไว้เพื่อให้คนซื้อเขารู้ว่ามาจากหนังเรื่องไหน

ส่วนหนังแผ่นอินเดียที่ทำเป็นดีวีดีนั้นจัดว่าอยู่ในระดับอินเตอร์แล้ว    ชาวอินเดียมีอยู่ทั่วทุกทวีป แฟนหนังอินเดียมีอยู่ทั่วโลก  สถิติผู้ชมหนังอินเดียทั่วโลกนั้นฮอลลีวู้ดยังชะเงื้อมอง

ส่วนในประเทศไทยเรา  ตอนนี้มีบางเรื่องทำเป็น ดีวีดี และ  อีซี่ดีวีดี ( แผ่นเดียว)  ราคาใกล้กับวีซีดี ก็ได้รับการตอบรับดีพอสมควร

ตรงนี้น่าจะเป็นทางออกในการลดต้นทุนได้   ในเมื่อปัจจุบันเครื่องเล่น ดีวีดี ราคาถูกลง (บางรุ่นไม่ถึงสองพัน)  ตลาดดีวีดีกำลังขยาย  ดีวีดีหนังหลายเรื่องทำเป็นสองเวอร์ชั่น  แบบธรรมดา กับแบบพิเศษ (  เพิ่มฟีเจอร์ หรือระบบเสียง  หรือเป็นดีวีดี 9 )

ตลาดหนังแผ่นอินเดียพากย์ไทย  จึงเป็นตลาดที่มีศักยภาพในอนาคต   

สำหรับหนังอินเดียดีวีดี วีซีดี ภาษาฮินดี เสียงในฟิล์ม บรรยายอังกฤษที่อิมพอร์ตเข้ามาในไทยนั้น   กำลังเก็บข้อมูลอยู่ครับ  พร้อมเมื่อไรจะนำมาสาธยายให้อ่านกัน

 ท่านใดมีข้อมูลข่าวสารเพิ่มเติม  หรือมีข้อแนะนำ เชิญส่งมาได้ครับ

E-mail  :  b2t@rediffmail.com          bollywood2thai@yahoo.com