คนไทยสมัยก่อนช่วงปี 2500 กว่า ๆ คุ้นเคยกับหนังอินเดียตั้งแต่สมัยหนัง 16 มม ขาวดำ      

 ความบันเทิงเท่าที่หาได้ในยุคนั้นในกรุงหลัก ๆ ก็โรงหนัง  ส่วนชนบท หนัง ลิเก  สังเกตุได้ว่าคนไทยต่างจังหวัดชอบดูหนังอินเดียตามโรงหนังบ้านนอกและหนังกลางแปลง

นางเอกยอดฮิตยุคนั้นคือ นีรูปารอย  พระเอกก็ มหิปาล /  ราช การ์ปู  /  เมห์มูด ดาราตลก  นางระบำยอดฮิตคือ  เฮเลน            ส่วนใหญ่จะเป็นหนังแนวเทพเจ้า ชีวิตเศร้าเคล้าน้ำตา 

โรงหนังใน กรุงเทพฯที่ฉายหนังอินเดียเป็นหลักคือโรงหนังเท็กซัส ( อยู่ถนนระหว่างเยาวราช เชื่อม เจริญกรุง  )  สมัยนั้น หนังอินเดีย ได้รับความนิยมอย่างสูง  ส่วนหนังจีนยังมีน้อย  ผู้จัดจำหน่ายหนังอินเดียมีอาทิ  อินเดียฟิล์ม   ดีวันจันทร์ ซึ่งนายห้างปักหลักอยู่หลังเฉลิมกรุง ยุคนั้นมีหนังอินเดียเป็นโกดัง

ต่อมาหนังอินเดียมีการพัฒนาจากหนังขาวดำ  มาเป็นหนังสีบางฉากบางตอน  เช่น  ฉากเพลง และ สีสวยตลอดทั้งเรื่อง   หนังอินเดียที่สะกดอารมน์และบีบน้ำตาผู้ชมไดมากที่สุด คงไม่มีเรื่องใดเกิน “ธรณีกรรแสง” ( Mother India )

จนกระทั้งก้าวสูยุคหนัง 35 มม หนังอินเดียก็พัฒนาขึ้น  ดาราดัง ๆ ยุคต่อมาที่แฟนชาวไทยนิยมชมชอบคือ คือ ราเยส  คานนา   กับ   มุมตัส  เรียกว่าฮินพอ ๆ กับ  ดาราไทย มิตร เพชรา เลยทีเดียว  หนังเรื่องไหนดาราคู่นี้แสดง  คนดูไม่ต้องดูอย่างอื่น  ควักสตังค์ตีตั๋วดูทันที

                หนังอินเดียที่สร้างประวัติการณ์การฉายยาวนาน และทำรายได้ทั้งในกรุงเทพฯ และ ต่างจังหวัดมหาศาลคือ ช้างเพื่อนแก้ว  ทำลายสถิติทุกแห่งที่ฉาย  พระเอกเรื่องนี้คือ ราเยส   คานนา   แต่ที่เด่นมากคือบรรดาช้างแสนรู้

หนังเรื่องนี้ทำให้นักพากย์ฝีปากเอก ทิวา – ราตรี  เจ้าของหนัง กลายเป็นมหาเศรษฐี

                หนังอินเดียยุต 35 มม ปักหลักฉายที่โรงหนังควีนส์ วังบูรพา   และ โรงหนัง บางกอก ย่านราชปรารภ หนังอินเดียดัง ๆ นั้น  ถ้าออกเดินสายสามารถเก็บเงินได้เป็นกอบเป็นกำ  บางเรื่องก็นำเพลงอินเดียมาใส่เนื้อร้องไทย  ที่ฮิตไปทั่วก็ ธรณีชีวิต  ที่ได้นักร้องดังอย่าง ชาตรี ศรีชล และยุพิน แพรทอง  มาร้องคู่กัน  ได้ครูพงษ์ศักดิ์ จันทรุกขา เขียนเนื้อร้องไทย  กลายเป็นเพลงอมตะ   หรืออย่างเรื่อง    รอยมลทิน    ขายชีวิต ที่มุมตัส แสดงก็ให้ไพรวัลย์ ลูกเพชร ร้องเนื้อไทยกำหัวใจคนดูคนฟัง

                เมื่อสังคมเศรษฐกิจแปรเปลี่ยน  โรงฉายหนังแบบสแตนอโลน( คือตั้งอยู่โดด ๆ ไม่อยู่ตามศูนย์การค้า ) ทะยอยปิดตัว ปรับตัว   โรงหนังที่ฉายหนังอินเดียอย่าง เท็กซัส  ควีนส์ ก็ต้องหยุดกิจการ   .......

            ครั้นถึงยุคโลกาภิวัตน์ หนังอินเดียพัฒนาไปมากทั้งเทคนิคการสร้าง  การถ่ายทำ โปรดักชั่นที่มีมาตรฐาน  จนกระทั้ง บอมเบย์ ฐานผลิตหนังอินเดียที่ใหญ่ที่สุด  ได้ชื่อว่า  BOLLYWOOD            สามารถเปิดตลาดไปทั่วโลก  ผู้สร้าง  ผู้กำกับ  ดารา  ก้าวสู่ระดับอินเตอร์  หนังอินเดียบางเรื่องพูดภาษาอังกฤษ  และคว้ารางวัลจากการประกวดระดับนานาชาติ

                แต่...แต่....ทำไมหนังอินเดียที่เคยเป็นขวัญใจผู้ชมชาวไทย  จึงลดน้อยไปจากตลาดไทย จนแทบไม่มีหนังอินเดียฉายตามโรงในรอบปกติ

                ทว่า  ......    หนังจีน  หนังฝรั่ง  พาเหรดเข้ายึดครองโรงหนังทั้งในกรุงและต่างจังหวัด รวมทั้งทีวีทุกช่อง

                ทำไมจึงเป็นเช่นนี้   คงต้องยกยอดไปตอนต่อละครับ

ยินดีรู้จักกับ”คอหนังอินเดีย”ทุกท่าน  จากกระผม  เวบมาสเตอร์ Bollywood2Thai 

       E-mail     b2t@rediffmail.com